Życiorys Ludwika Martin

Czworo braci umarło dość wcześnie. Ludwik myślał o karierze wojskowej, Lecz w wieku 20 lat, w roku 1843, decyduje się pójść na zegarmistrzostwo. Zawód ten wymaga uwagi, precyzji, profesjonalnej wiedzy. Odbędzie staż w Rennes w Bretanii. Żarliwy i spokojny młodzieniec przepisuje do zeszytu teksty poetyckie i religijne. Uzupełni swoją wiedzę w Szwajcarii, konieczną dla przyszłego zegarmistrza. Tam odkrywa klasztor Świętego Bernarda, położony najwyżej w Europie. Mnisi z tego klasztoru niosą pomoc góralom. Następnie spędza dwa lata w Strasburgu (1843-45). Uczy się niemieckiego. Mając 22 lata wraca do klasztoru w Szwajcarii pragnąc zostać kandydatem zakonnym. Lecz nie zostaje przyjęty: nie zna łaciny. Rozczarowany wraca do Alencon i uczy się łaciny. szybko jednak z tego rezygnuje i wyjeżdża , aby kontynuować swoją naukę w Paryżu (1847-1850). Narażony w Stolicy na różne pokusy często modli sie w sanktuarium Matki Boskiej Zwycięskiej, zawsze bardzo czczonej w rodzinie Martin. W roku 1850 zakłada w Alencon, na ulicy Pont-Neuf swój sklep zegarmistrzowski. Później dołączy sklep jubilerski. Rodzice zamieszkują na pierwszym piętrze. Tak będzie żył ten młody refleksyjny, pracowity i zrównoważonym charakterze człowiek przez osiem lat. Ma wielu przyjaciół, z którymi spotyka się w grupie o nazwie „Vital Romet”, aby studiować sprawy wiary lub grać w biliarda. Wędkarstwo pozostaje jedną z jego ulubionych pasji, co dało mu przydomek „Martin-Rybak”. W 1857 roku nabywa małą ośmiokątną wieżę, „Pawilon” na ulicy Tison. Tam chodzi na rozmyślanie, czytanie, modlitwe. Jego matka zaczyna się niepokoić. Czyżby pozostał celibatariuszem? Sama pracuje w szkole koronkarskiej w Alencon i tam wpada jej w oko młoda żywa, inteligentna dziewczyna imieniem Zelia Guérin.